เสียงกรน
เป็นเสียงเนื่องจากการสั่นสะเทือนของลมหายใจ
ผ่านช่องทางเดินหายใจส่วนบนที่แคบลง และเปลี่ยนรูปร่างไป
เกิดได้ทั้งในขณะหายใจเข้าและหายใจออก
การนอนกรนในตัวของมันเองไม่เป็นอันตราย
แต่มันอาจนําไปสู่การเกิดการหยุดหายใจในขณะหลับได้ การที่น้ําหนักตัวเพิ่มขึ้น
การใช้ยานอนหลับหรือสารในกลุ่มๆ นี้ อาจจะทําให้คนที่นอนกรนมานาน
กลายเป็นผู้ที่มีปัญหาภาวะหยุดหายใจขณะหลับจากการอุดกั้น (obstructive sleep apnea) ได้
นอกจากนี้ข้อมูลทางการศึกษา บ่งชี้ว่าการนอนกรนเสียงดัง และเรื้อรังนั้น
อาจสัมพันธ์กับการเกิดความดันโลหิตสูงและโรคหัวใจได้
จําเป็นต้องรักษาการนอนกรนหรือไม่
ถ้าการนอนกรนนั้น พบร่วมกับปัญหาทางโรคระบบหัวใจและหลอดเลือด
เช่น ความดันโลหิตสูง หรือภาวะหยุดหายใจขณะหลับจากการอุดกั้น
พร้อมกับมีอาการง่วงนอนผิดปกติในระหว่างวัน การนอนกรนนั้นควรได้รับการรักษา
ซึ่งก่อนที่จะวางแผนการรักษานั้น จําเป็นที่คนๆ นั้น
จะต้องได้รับการตรวจวินิจฉัยจากห้องปฏิบัติการการนอนหลับเสียก่อน
เพื่อประเมินความรุนแรง และปัจจัยที่มีผลต่อการนอนกรน
เช่น ท่าของการนอน การรักษาการนอนกรนที่มีปัญหา
ร่วมกับภาวะหยุดหายใจขณะหลับจากการอุดกั้นนั้น มีหลายวิธี
ขึ้นกับความรุนแรงของโรค เช่น อาจใช้เครื่องอัดอากาศแรงดันบวก
เพื่อลดปัญหาการอุดตันของทางเดินหายใจ
ซึ่งจะเป็นตัวรักษาอาการหายใจผิดปกติได้โดยตรง
หรืออาจใช้การฝึกท่านอนให้นอนตะแคง ถ้าการนอนหงายมีผลทําให้เกิดการนอนกรน
นอกจากนี้ อาจใช้ทันตอุปกรณ์เพื่อกันลิ้นตก
หรือปรับตําแหน่งของกรามในขณะที่เรานอนหลับ
เพื่อลดปัญหานอนกรน
